Çocukluğumun denizle buluştuğu yere, İstanbul’a geldim.
05/12/21
02:16
Bundan yıllar önce son durağa taşınmıştık. Tek odalı bir evdi. Sefalet bedenlerimizi küçültmüştü.
Son durak çok yüksek bir tepedeydi. Buradaysa zaman 80 darbesinden sonra durmuştu. Duvarlarda devrim yazıları. Yasak söylemler. Sakıncalı şarkılar. İlginçtir ki geceleri zırhlı araçlar görürdük.
O kadar yüksek bir yerdeydik ki bulutların içinde yaşıyorduk. Sisten karşıdaki evler görünmezdi. Yıldızlara daha yakındık. Ama salıncaklarımız kırıktı. Göğe dokunmayı bulutlardayken bile hayal edemedik.
Geç konuşmaya başlayan bir çocuğun ileride geveze olması gibi hayallerimiz de geveze olmuştu. Durmadan hayal kurmaya başladık.
Bizler, salıncağı kırık mahallenin çocuklarıydık.
Comments