Hayat nedir?
Düşüncenin bakışla buluştuğu yerdir hayat.
Neye bakar, neyi düşünürüz?
Farklı olana, parlak olana bakarız. Aydınlık olan parlak değildir her zaman;
Şu an kağıttaki beyazlıktan öte kalemimin koyu solgun rengine bakmanız gibi. Yahut yıldızlar. Birbirine benzerler.
Düşünce de burada girer devreye. Gökte yahut yerde. Bir yıldız, isteriz ki bize özel olsun. Kuzey yıldızı gibi yol göstersin. İnsan ansızın yoklukta belirir. İşte bundandır, yalnızlık hissi kaybolmuşlukla gelir.
Küçükken bir keresinde pazarda kaybolmuşum. Beni aramış annemle babam. Bense teyzemlere gidip ‘’ Annemle babam kayboldu.’’ demişim. Esasen üçümüz de kayıptık. Ancak büyüdüğümüzde anladık.
Çocukken şanslıysanız, babanızın elinden tutarsınız. Nereye gideceğiniz bellidir. Aileniz çoban yıldızıdır.
Bu nedenle çocukluk anılarımızda toprak sıcaktır. Renkler canlıdır. Kuşların, cırcır böceklerinin seslerini en son sekiz yaşında duydunuz.
Sokakta gün boyu koşturdunuz. Eve geldiniz. O kalın yorganı üzerinize örttü anneniz. Başınız, yastığa gömüldü.
Ne kadar huzurlu değil mi?
Gideceğimizden emin olduğumuz tek yerdir ölüm.
Ondandır uykuya benzettik onu.
Ah tatlı ölüm.
En yumuşak yastık olan toprak.
İyi geceler.
Comments